.: ORIGINAL RESEARCH
Kronik Multipl Sklerozu veya Travmatik Spinal Kord Yaralanması Olan Bir Muharip Gazi Grubunda Kırık İnsidansı
Kronik Multipl Sklerozu veya Travmatik Spinal Kord Yaralanması Olan Bir Muharip Gazi Grubunda Kırık İnsidansı
Article Language: TR
ÖZET
Logan WC Jr, Sloane R, Lyles KW, Goldstein B, Hoenig HM. Kronik multipl sklerozu veya travmatik spinal kord yaralanması olan bir muharip gazi grubunda kırık insidansı. Arch Phys Med Rehabil 2008; 89: 237-43. Amaç: Multipl skleroz (MS) veya travma ile ilişkili spinal kord yaralanmasına (SKY) bağlı spinal kord disfonksiyonu (SKD) olan bir muharip gaziler topluluğunda kemik kırıklarının değerlendirilmesi. Tasarım: Retrospektif kohort analizi. Merkez: Veri tabanı araştırması. Katılımcılar: Çalışmaya katılanlar 1996 Muharip Gaziler Sağlık İdaresi Ulusal Spinal Kord Disfonksiyonu Kayıtları'nın (Veterans Health Administration (VHA) National Spinal Cord Dysfunction Registry) bir alt grubuydu; bu grupta 8150 hastaya MS (n = 1789) veya SKY (n = 6361) tanısı konmuştu. Ekim 1996 ve Haziran 2005 tarihleri arasında, Uluslararası Hastalık Sınıflandırması, 9. Baskı, Klinik Modifikasyon Kodları esas alınarak, VHA idari veri tabanlarında, ayaktan ve yatarak tedavi gören hastalarla aksiyel olmayan kırıklar için yapılan görüşmeler saptandı. VHA Varis Belirleme Kayıtları, Konum Belirleyici Alt Sistem ölüm dosyası ile ölüm tarihi belirlendi. Girişimler: Uygulanabilir değildir. Temel Sonuç Ölçütleri: 1996 VHA Ulusal Spinal Kord Dis-fonksiyon Kayıtları taramasından elde edilen veriler, hastalığın ve motor bozukluğun (hastanın kendisi tarafından bildirilen, etkilenen ekstremite sayısı ve motor kayıp derecesine dayanarak düzenlenen 4 motor hasar kategorisi) süresini belirlemede kullanıldı. Orantısal riziko modellemesi ilk kırığa kadar geçen zamanı ve Poisson regresyon modeli yaş, cinsiyet, ırk ve SKD süresi için düzeltme yaparak, SKD'ye bağlı relatif kırık riskini (RR) değerlendirdi. Bulgular: Hastalarda yaş ortalaması 52.5 yıldı, SKD ortalama 22 yıl önce gelişmişti ve 8150 hastanın 386'sı ölmüştü. Çalışma dönemi boyunca rastlanan 4021 kırığın, risk altındaki 100 hasta yılı için kişi başına ortalama kırık oranı 3.1 olarak, 7832 hastanın 1085'i için 1738 tek kırığı temsil ettiği kabul edildi. Kırık RR değeri SKD ve motor hasar nedenine göre farklılık gösterdi. Eser motor bozukluğu olanlarla karşılaştırıldığında, hafif motor bozukluğu olanlarda kırık riski 2 kattan fazla (RR = 2.33, P< .001), orta derecede motor bozukluğu olanlarda %80'den fazla (RR= 1.87, P< .001) ve ağır motor bozukluğu olanlarda yaklaşık %70 (RR= 1.67, P< .001) artış gösteriyordu. MS ile karşı-laştırıldığında travma ile ilişkili SKY, kırık RR değerini %80 arttırdı (RR = 1.82, P < .001). Sonuçlar: SKD olan kişilerde iskelet kırıkları oranları yüksektir. En yüksek kırık oranları hafif ila orta derecede motor hasarı olan hastalarda ortaya çıkar. Kırık riskinde hastalığın nedeni, motor hasarın kontrol altında olması ve süresi açısından önemli farklılıklar vardı. Bunlar sadece kullanmamanın ötesinde, kırık riskine katkıda bulunan yegâne faktörler gibi görünmektedirler.
Anahtar Kelimeler: Kırıklar, spontan; Multipl skleroz; Osteoporoz; Rehabilitasyon; Spinal kord hastalıkları; Spinal kord yaralanmaları.
Logan WC Jr, Sloane R, Lyles KW, Goldstein B, Hoenig HM. Kronik multipl sklerozu veya travmatik spinal kord yaralanması olan bir muharip gazi grubunda kırık insidansı. Arch Phys Med Rehabil 2008; 89: 237-43. Amaç: Multipl skleroz (MS) veya travma ile ilişkili spinal kord yaralanmasına (SKY) bağlı spinal kord disfonksiyonu (SKD) olan bir muharip gaziler topluluğunda kemik kırıklarının değerlendirilmesi. Tasarım: Retrospektif kohort analizi. Merkez: Veri tabanı araştırması. Katılımcılar: Çalışmaya katılanlar 1996 Muharip Gaziler Sağlık İdaresi Ulusal Spinal Kord Disfonksiyonu Kayıtları'nın (Veterans Health Administration (VHA) National Spinal Cord Dysfunction Registry) bir alt grubuydu; bu grupta 8150 hastaya MS (n = 1789) veya SKY (n = 6361) tanısı konmuştu. Ekim 1996 ve Haziran 2005 tarihleri arasında, Uluslararası Hastalık Sınıflandırması, 9. Baskı, Klinik Modifikasyon Kodları esas alınarak, VHA idari veri tabanlarında, ayaktan ve yatarak tedavi gören hastalarla aksiyel olmayan kırıklar için yapılan görüşmeler saptandı. VHA Varis Belirleme Kayıtları, Konum Belirleyici Alt Sistem ölüm dosyası ile ölüm tarihi belirlendi. Girişimler: Uygulanabilir değildir. Temel Sonuç Ölçütleri: 1996 VHA Ulusal Spinal Kord Dis-fonksiyon Kayıtları taramasından elde edilen veriler, hastalığın ve motor bozukluğun (hastanın kendisi tarafından bildirilen, etkilenen ekstremite sayısı ve motor kayıp derecesine dayanarak düzenlenen 4 motor hasar kategorisi) süresini belirlemede kullanıldı. Orantısal riziko modellemesi ilk kırığa kadar geçen zamanı ve Poisson regresyon modeli yaş, cinsiyet, ırk ve SKD süresi için düzeltme yaparak, SKD'ye bağlı relatif kırık riskini (RR) değerlendirdi. Bulgular: Hastalarda yaş ortalaması 52.5 yıldı, SKD ortalama 22 yıl önce gelişmişti ve 8150 hastanın 386'sı ölmüştü. Çalışma dönemi boyunca rastlanan 4021 kırığın, risk altındaki 100 hasta yılı için kişi başına ortalama kırık oranı 3.1 olarak, 7832 hastanın 1085'i için 1738 tek kırığı temsil ettiği kabul edildi. Kırık RR değeri SKD ve motor hasar nedenine göre farklılık gösterdi. Eser motor bozukluğu olanlarla karşılaştırıldığında, hafif motor bozukluğu olanlarda kırık riski 2 kattan fazla (RR = 2.33, P< .001), orta derecede motor bozukluğu olanlarda %80'den fazla (RR= 1.87, P< .001) ve ağır motor bozukluğu olanlarda yaklaşık %70 (RR= 1.67, P< .001) artış gösteriyordu. MS ile karşı-laştırıldığında travma ile ilişkili SKY, kırık RR değerini %80 arttırdı (RR = 1.82, P < .001). Sonuçlar: SKD olan kişilerde iskelet kırıkları oranları yüksektir. En yüksek kırık oranları hafif ila orta derecede motor hasarı olan hastalarda ortaya çıkar. Kırık riskinde hastalığın nedeni, motor hasarın kontrol altında olması ve süresi açısından önemli farklılıklar vardı. Bunlar sadece kullanmamanın ötesinde, kırık riskine katkıda bulunan yegâne faktörler gibi görünmektedirler.
Anahtar Kelimeler: Kırıklar, spontan; Multipl skleroz; Osteoporoz; Rehabilitasyon; Spinal kord hastalıkları; Spinal kord yaralanmaları.
ABSTRACT
Logan WC Jr, Sloane R, Lyles KW, Goldstein B, Hoenig HM. Incidence of fractures in a cohort of veterans with chronic multiple sclerosis or traumatic spinal cord injury. Arch Phys Med Rehabil 2008;89:237-43. Objective: To measure skeletal fractures in a cohort of veterans with spinal cord dysfunction (SCD) due to multiple sclerosis (MS) or trauma-related spinal cord injury (SCI). Design: Retrospective cohort analysis. Setting: Database search. Participants: Study subjects were a subset of the 1996 Veterans Health Administration (VHA) National Spinal Cord Dysfunction Registry, from which 8150 patients were identified with either MS (n=1789) or SCI (n=6361). Inpatient and outpatient encounters for nonaxial fractures, based on International Classification of Diseases, Ninth Revision, Clinical Modification codes, were identified through VHA administrative databases between October 1996 and June 2005. VHA Bene-ficiary Identification Records Locator Subsystem death file identified time of death. Interventions: Not applicable. Main Outcome Measures: Data from the 1996 VHA National Spinal Cord Dysfunction Registry survey was used to determine duration of disease and motor impairment (4 categories of motor impairment based on self-report of the number of limbs involved and degree of motor loss). Proportional hazard modeling evaluated the time to first fracture and Poisson regression evaluated relative risk (RR) of fracture by cause of SCD and degree of motor impairment, adjusting for age, sex, race, and duration of SCD. Results: Subjects were, on average, 52.5 years of age, acquired their SCD 22 years prior, and 386 of 8150 were deceased. During the study period, 4021 fracture encounters were identified representing 1738 unique fractures for 1085 of 7832 subjects, for a mean per-person fracture rate of 3.1 per 100 patient-years at risk. The RR of fracture differed according to cause of SCD and motor impairment. Fracture risk was increased by more than 2-fold in those with some motor impairment (RR=2.33, P<.001), by more than 80% with moderate motor impairment (RR=1.87, P<.001), and almost 70% for those with severe motor impairment (RR=1.67, P<.001), compared with those with little motor impairment. Traumarelated SCI increased the RR of fracture 80% (RR=1.82, P<.001) compared with MS. Conclusions: Persons with SCD have high rates of skeletal fractures. The highest fracture rates occurred in those with some to moderate motor impairment. There were significant differences in risk of fracture according to causal disease, controlling for motor impairment and duration. There appear to be unique contributors to risk of fracture beyond simply disuse.
Keywords: Fractures, spontaneous; Multiple sclerosis; Osteoporosis; Rehabilitation; Spinal cord diseases; Spinal cord injuries
Logan WC Jr, Sloane R, Lyles KW, Goldstein B, Hoenig HM. Incidence of fractures in a cohort of veterans with chronic multiple sclerosis or traumatic spinal cord injury. Arch Phys Med Rehabil 2008;89:237-43. Objective: To measure skeletal fractures in a cohort of veterans with spinal cord dysfunction (SCD) due to multiple sclerosis (MS) or trauma-related spinal cord injury (SCI). Design: Retrospective cohort analysis. Setting: Database search. Participants: Study subjects were a subset of the 1996 Veterans Health Administration (VHA) National Spinal Cord Dysfunction Registry, from which 8150 patients were identified with either MS (n=1789) or SCI (n=6361). Inpatient and outpatient encounters for nonaxial fractures, based on International Classification of Diseases, Ninth Revision, Clinical Modification codes, were identified through VHA administrative databases between October 1996 and June 2005. VHA Bene-ficiary Identification Records Locator Subsystem death file identified time of death. Interventions: Not applicable. Main Outcome Measures: Data from the 1996 VHA National Spinal Cord Dysfunction Registry survey was used to determine duration of disease and motor impairment (4 categories of motor impairment based on self-report of the number of limbs involved and degree of motor loss). Proportional hazard modeling evaluated the time to first fracture and Poisson regression evaluated relative risk (RR) of fracture by cause of SCD and degree of motor impairment, adjusting for age, sex, race, and duration of SCD. Results: Subjects were, on average, 52.5 years of age, acquired their SCD 22 years prior, and 386 of 8150 were deceased. During the study period, 4021 fracture encounters were identified representing 1738 unique fractures for 1085 of 7832 subjects, for a mean per-person fracture rate of 3.1 per 100 patient-years at risk. The RR of fracture differed according to cause of SCD and motor impairment. Fracture risk was increased by more than 2-fold in those with some motor impairment (RR=2.33, P<.001), by more than 80% with moderate motor impairment (RR=1.87, P<.001), and almost 70% for those with severe motor impairment (RR=1.67, P<.001), compared with those with little motor impairment. Traumarelated SCI increased the RR of fracture 80% (RR=1.82, P<.001) compared with MS. Conclusions: Persons with SCD have high rates of skeletal fractures. The highest fracture rates occurred in those with some to moderate motor impairment. There were significant differences in risk of fracture according to causal disease, controlling for motor impairment and duration. There appear to be unique contributors to risk of fracture beyond simply disuse.
Keywords: Fractures, spontaneous; Multiple sclerosis; Osteoporosis; Rehabilitation; Spinal cord diseases; Spinal cord injuries
.: Process List