42 Sistemik Lupus Eritematozuslu Olguda Klinikopatolojik Korelasyon
THE CLINICOPATHOLOGICAL CORRELATION OF 42 CASES WITH SYSTEMIC LUPUS ERYTHEMATOSUS
Turkiye Klinikleri J Immunol Rheumatol. 2003;3(2):59-65
Makale Dili: TR
Tam Metin
ÖZET
Amaç: SLEda hastalığın prognozu üzerine en çok etki eden faktörlerden biri renal tutulumdur. Lupus nefritinde klinik ve histopatolojik nitelikler oldukça değişkendir. Tedavi yaklaşımları histopatolojik tiplere göre değişmektedir. Bu çalışmada SLEun aktif dönemdeki klinik ve laboratuvar bulguları ile renal histopatoloji arasındaki ilişkinin önemi araştırıldı. Materyal-metod: Bu çalışma 1988?1999 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları, Romatoloji ve Nefroloji polikliniklerine başvurup renal biyopsi uygulanan 42 (4E, 38K) lupus olgusunda yapıldı. Olgulara ait klinik ve laboratuvar bulguları retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Olguların %11.9ı mezangial proliferatif Tip, %21.4ü fokal proliferatif Tip, %52.3ü diffuz proliferatif Tip ve %11.9u membranöz Tipti. Olguların %14.2sinde sessiz lupus nefriti mevcuttu. Histopatolojik Tipler arasında yaş ve cinsiyet açısından farklılık gözlenmedi. Mezangial proliferatif (2.0 ± 1.0) ile fokal proliferatif Tipin (5.2 ± 2.8), fokal proliferatif Tip ile membranöz Tipin (1.8 ± 1.3) ve diffuz proliferatif Tip (11.5 ± 4.7) ile diğer histopatolojik Tiplerin aktivite indeksleri arasında anlamlı derecede farklılıklar mevcuttu. Fakat, kronisite indeksleri arasında fark yoktu. Renal histopatolojik tutulumun derecesi ile nefrotik düzeyde proteinüri, hematüri ve hipertansiyon arasında da anlamlı farklılık saptanmadı. Laboratuvar değerlerinden C3, C4 ve anti-dsDNA düzeylerinin diffuz proliferatif Tip lupus nefriti olgularını tahmin ettirmede yararlı olabileceği gözlendi. Hipertansiyon ve total patolojik indeksleri 12 ve üzerinde olan olgularda kreatinin klerenslerinde belirgin azalma gözlendi. Sonuç: Çalışmamız lupus nefritli olgularda hipertansiyon ve 12nin üzerinde total patolojik indeks varlığının renal fonksiyonlarda bozulma ile ilişkili olabileceğini düşündürmektedir. Serum üre düzeyi, ANA ve anti-dsDNA titrasyonları gibi bulguların mevcudiyeti bu hastaların renal biyopsisindeki aktivitenin derecesi ile uyumlu olabilir. Ayrıca hematürili olguların aktivite ve total patolojik indekslerinin, artritli olguların ise aktivite indekslerinin, hematürisiz ve artritsiz olgulardan anlamlı yüksek olabileceği kanaatine vardık.
Anahtar Kelimeler: SLE, Renal tutulum, Klinikopatolojik korelasyon
Amaç: SLEda hastalığın prognozu üzerine en çok etki eden faktörlerden biri renal tutulumdur. Lupus nefritinde klinik ve histopatolojik nitelikler oldukça değişkendir. Tedavi yaklaşımları histopatolojik tiplere göre değişmektedir. Bu çalışmada SLEun aktif dönemdeki klinik ve laboratuvar bulguları ile renal histopatoloji arasındaki ilişkinin önemi araştırıldı. Materyal-metod: Bu çalışma 1988?1999 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları, Romatoloji ve Nefroloji polikliniklerine başvurup renal biyopsi uygulanan 42 (4E, 38K) lupus olgusunda yapıldı. Olgulara ait klinik ve laboratuvar bulguları retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Olguların %11.9ı mezangial proliferatif Tip, %21.4ü fokal proliferatif Tip, %52.3ü diffuz proliferatif Tip ve %11.9u membranöz Tipti. Olguların %14.2sinde sessiz lupus nefriti mevcuttu. Histopatolojik Tipler arasında yaş ve cinsiyet açısından farklılık gözlenmedi. Mezangial proliferatif (2.0 ± 1.0) ile fokal proliferatif Tipin (5.2 ± 2.8), fokal proliferatif Tip ile membranöz Tipin (1.8 ± 1.3) ve diffuz proliferatif Tip (11.5 ± 4.7) ile diğer histopatolojik Tiplerin aktivite indeksleri arasında anlamlı derecede farklılıklar mevcuttu. Fakat, kronisite indeksleri arasında fark yoktu. Renal histopatolojik tutulumun derecesi ile nefrotik düzeyde proteinüri, hematüri ve hipertansiyon arasında da anlamlı farklılık saptanmadı. Laboratuvar değerlerinden C3, C4 ve anti-dsDNA düzeylerinin diffuz proliferatif Tip lupus nefriti olgularını tahmin ettirmede yararlı olabileceği gözlendi. Hipertansiyon ve total patolojik indeksleri 12 ve üzerinde olan olgularda kreatinin klerenslerinde belirgin azalma gözlendi. Sonuç: Çalışmamız lupus nefritli olgularda hipertansiyon ve 12nin üzerinde total patolojik indeks varlığının renal fonksiyonlarda bozulma ile ilişkili olabileceğini düşündürmektedir. Serum üre düzeyi, ANA ve anti-dsDNA titrasyonları gibi bulguların mevcudiyeti bu hastaların renal biyopsisindeki aktivitenin derecesi ile uyumlu olabilir. Ayrıca hematürili olguların aktivite ve total patolojik indekslerinin, artritli olguların ise aktivite indekslerinin, hematürisiz ve artritsiz olgulardan anlamlı yüksek olabileceği kanaatine vardık.
Anahtar Kelimeler: SLE, Renal tutulum, Klinikopatolojik korelasyon
ABSTRACT
Purpose: Renal involvement is one of the most important factors that has an effect on the prognosis of systemic lupus erythematosus (SLE). Clinical and histopathological features are quite different in lupus nephritis. Treatment modalities may change according to the histopathological type. In this study the importance of the relationship between the renal histopathology, clinical and laboratory findings of active SLE was investigated. Materials and methods: This study was performed 42 SLE cases (4 male, 38 female) who were admitted to Uludağ University Medical Faculty Nephrology and Rheumatology policlinics and had renal biopsy between 1989 to 1999 years. Clinical findings and laboratory findings of the cases were evaluated retrospectively. Result: 11.9% of the cases had mesangial proliferative, 21.4% focal proliferative, 52.3% diffuse proliferative and 11.9% membranous type changes. 14.2% had silent lupus nephritis. There was no difference between histopathological types when age and sex were considered. When activity indexes were evaluated, there were significant differences between mesangial proliferative (2.0 ± 1.0) and focal proliferative types (5.2 ± 2.8), membranous (1.8 ± 1.3) and focal proliferative types, and diffuse proliferative (11.5 ± 4.7) and other histopathological types. There was no difference between the groups chronicity indexes. Also no significant difference between the degree of renal histopathological involvement and nephrotic level of proteinuria, hematuria and hypertension was determined. It was noticed that C3, C4 and anti-dsDNA might be useful laboratory values in diffuse proliferative lupus nephritis. In cases with hypertension and total pathological index > 12, significant decrements in creatinine clearences were demonstrated. Conclusion: Our study has been suggested that the presence of hypertension and total pathologic indexes over 12 in patients with lupus nephritis can be related to the impairment in renal functions. The presence of findings such as serum urea level, ANA and anti-dsDNA titers can be correlated with the degree of activity in the renal biopsy of these patients. In addition, we came to the conclusion that the activity and total pathological indexes of cases with hematuria and the activity indexes of cases with arthritis can be significantly higher than those without hematuria and arthritis.
Keywords: SLE, Renal involvement, Clinocopathological correlation
Purpose: Renal involvement is one of the most important factors that has an effect on the prognosis of systemic lupus erythematosus (SLE). Clinical and histopathological features are quite different in lupus nephritis. Treatment modalities may change according to the histopathological type. In this study the importance of the relationship between the renal histopathology, clinical and laboratory findings of active SLE was investigated. Materials and methods: This study was performed 42 SLE cases (4 male, 38 female) who were admitted to Uludağ University Medical Faculty Nephrology and Rheumatology policlinics and had renal biopsy between 1989 to 1999 years. Clinical findings and laboratory findings of the cases were evaluated retrospectively. Result: 11.9% of the cases had mesangial proliferative, 21.4% focal proliferative, 52.3% diffuse proliferative and 11.9% membranous type changes. 14.2% had silent lupus nephritis. There was no difference between histopathological types when age and sex were considered. When activity indexes were evaluated, there were significant differences between mesangial proliferative (2.0 ± 1.0) and focal proliferative types (5.2 ± 2.8), membranous (1.8 ± 1.3) and focal proliferative types, and diffuse proliferative (11.5 ± 4.7) and other histopathological types. There was no difference between the groups chronicity indexes. Also no significant difference between the degree of renal histopathological involvement and nephrotic level of proteinuria, hematuria and hypertension was determined. It was noticed that C3, C4 and anti-dsDNA might be useful laboratory values in diffuse proliferative lupus nephritis. In cases with hypertension and total pathological index > 12, significant decrements in creatinine clearences were demonstrated. Conclusion: Our study has been suggested that the presence of hypertension and total pathologic indexes over 12 in patients with lupus nephritis can be related to the impairment in renal functions. The presence of findings such as serum urea level, ANA and anti-dsDNA titers can be correlated with the degree of activity in the renal biopsy of these patients. In addition, we came to the conclusion that the activity and total pathological indexes of cases with hematuria and the activity indexes of cases with arthritis can be significantly higher than those without hematuria and arthritis.
Keywords: SLE, Renal involvement, Clinocopathological correlation
.: İşlem Listesi