Periprostetik Kırıklar Özel Sayısı
.: DERLEME
Ayak Bileğinin Periprostetik Kırıkları
Periprosthetic Fractures of the Ankle
Turkiye Klinikleri J Orthop & Traumatol-Special Topics. 2013;6(2):38-44
Makale Dili: TR
ÖZET
Ayak bileği periprostetik kırıklarının erken tanısı ve doğru tedavisi önem taşımaktadır. Bu kırıklar, görülme zamanına göre ameliyat sırası veya sonrası olarak ve/veya lokalizasyonlarına göre sınıflandırılabilirler. Bu kırıkların gözden kaçması çok ciddi komplikasyonlara sebep olacağından, ameliyat sırasındaki olası kırıklara cerrahi sırasında veya erken dönemde yapılan radyolojik kontrollerde tanı konulabilmeli ve kırık varsa müdahalesi tam olarak yapılmalıdır. Tanı konulduğunda kırığın tipi mutlaka kayıt edilmeli ve tedavi kırık tipine göre planlanmalıdır. Kırık dört temel prensibe uygun olarak tedavi edilmelidir: Dizilim, redüksiyon, stabilite ve tespit. Tedavide nasıl bir yol izleneceği nedenleri ile birlikte hasta ve hasta yakınlarına ayrıntılı ve anlaşılır şekilde izah edilmelidir. Ameliyat sonrası durumunda kırık, total ayak bileği replasmanı (TAR) iyileşme dönemi sonrası görülürse etiyoloji mutlaka araştırılmalıdır. Tibia şaft kırıkları intramedüller çivileme ya da plak osteosentezi ile tedavi edilebilir. Eksternal fiksasyon, TAR ömrünü etkileyebilecek çivi dibi enfeksiyonu riski nedeniyle tercih edilmemelidir. Ekstremitenin mekanik dizilimi ve stabil fiksasyonu önem taşımaktadır. Deplase olmamış malleolar tip kırıklarda konservatif yöntemler tercih edilebilir ancak instabil olanlarda açık redüksiyon ve internal fiksasyon mutlaka tercih edilmelidir. Kırık hattı kemik ve implant yüzeyi arasına kadar uzanıyorsa revizyon planlanmalıdır. İdeal olarak, bu tür kırıkların TAR ve revizyonu ile uğraşan bir cerrah tarafından yapılması uygundur.
Anahtar Kelimeler: Protez çevresi kırıklar; ayak bileği; kırıklar, kemik
Ayak bileği periprostetik kırıklarının erken tanısı ve doğru tedavisi önem taşımaktadır. Bu kırıklar, görülme zamanına göre ameliyat sırası veya sonrası olarak ve/veya lokalizasyonlarına göre sınıflandırılabilirler. Bu kırıkların gözden kaçması çok ciddi komplikasyonlara sebep olacağından, ameliyat sırasındaki olası kırıklara cerrahi sırasında veya erken dönemde yapılan radyolojik kontrollerde tanı konulabilmeli ve kırık varsa müdahalesi tam olarak yapılmalıdır. Tanı konulduğunda kırığın tipi mutlaka kayıt edilmeli ve tedavi kırık tipine göre planlanmalıdır. Kırık dört temel prensibe uygun olarak tedavi edilmelidir: Dizilim, redüksiyon, stabilite ve tespit. Tedavide nasıl bir yol izleneceği nedenleri ile birlikte hasta ve hasta yakınlarına ayrıntılı ve anlaşılır şekilde izah edilmelidir. Ameliyat sonrası durumunda kırık, total ayak bileği replasmanı (TAR) iyileşme dönemi sonrası görülürse etiyoloji mutlaka araştırılmalıdır. Tibia şaft kırıkları intramedüller çivileme ya da plak osteosentezi ile tedavi edilebilir. Eksternal fiksasyon, TAR ömrünü etkileyebilecek çivi dibi enfeksiyonu riski nedeniyle tercih edilmemelidir. Ekstremitenin mekanik dizilimi ve stabil fiksasyonu önem taşımaktadır. Deplase olmamış malleolar tip kırıklarda konservatif yöntemler tercih edilebilir ancak instabil olanlarda açık redüksiyon ve internal fiksasyon mutlaka tercih edilmelidir. Kırık hattı kemik ve implant yüzeyi arasına kadar uzanıyorsa revizyon planlanmalıdır. İdeal olarak, bu tür kırıkların TAR ve revizyonu ile uğraşan bir cerrah tarafından yapılması uygundur.
Anahtar Kelimeler: Protez çevresi kırıklar; ayak bileği; kırıklar, kemik
ABSTRACT
Early recognition and accurate treatment of periprosthetic fractures of the ankle is important. This complication can be classified as intraoperative and postoperative according to the occurring time of the fracture and/or according to its localization. Diagnosis have to be accomplished immediately with radiologic controls and treatment have to be performed or planned in the early period as serious complications may occur when periprosthetic fractures are missed out. Treatment have to be planned and radiological findings have to be documented when a periprosthetic fracture was diagnosed. It is essential to treat these fractures according to four principles of alignment, reduction, stability and fixation. It is important to explain apparently to the patient and his/her family about the way of the treatment with the reasons. Etiology of the fracture have to be investigated especially if it is seen after the healing period of the total ankle replacement (TAR). Tibial diaphyseal fractures can be treated by intramedullary nailing or plating. External fixation is not preferred because of the risk of pin tract infections which may effect TAR. Mechanical axis and stabile fixation of the limb is important. Conservative methods can be preferred in non-displaced malleolar fractures, but it has to be considered for open reduction and internal fixation in unstable fractures. Revision has to be planned, if the fracture line exists between the bone and prothesis. Ideally, these fractures should be treated by a surgeon familiar with TAR and TAR revision.
Keywords: Periprosthetic fractures; ankle; fractures, bone
Early recognition and accurate treatment of periprosthetic fractures of the ankle is important. This complication can be classified as intraoperative and postoperative according to the occurring time of the fracture and/or according to its localization. Diagnosis have to be accomplished immediately with radiologic controls and treatment have to be performed or planned in the early period as serious complications may occur when periprosthetic fractures are missed out. Treatment have to be planned and radiological findings have to be documented when a periprosthetic fracture was diagnosed. It is essential to treat these fractures according to four principles of alignment, reduction, stability and fixation. It is important to explain apparently to the patient and his/her family about the way of the treatment with the reasons. Etiology of the fracture have to be investigated especially if it is seen after the healing period of the total ankle replacement (TAR). Tibial diaphyseal fractures can be treated by intramedullary nailing or plating. External fixation is not preferred because of the risk of pin tract infections which may effect TAR. Mechanical axis and stabile fixation of the limb is important. Conservative methods can be preferred in non-displaced malleolar fractures, but it has to be considered for open reduction and internal fixation in unstable fractures. Revision has to be planned, if the fracture line exists between the bone and prothesis. Ideally, these fractures should be treated by a surgeon familiar with TAR and TAR revision.
Keywords: Periprosthetic fractures; ankle; fractures, bone
.: İşlem Listesi