Deri yaralarında mikrobiyolojik inceleme:1 yıllık süreçde dermatoloji kliniğinde yatan hastalarda antibiyotik direncine doğru uyarıcı bir akım
Deri yaralarında mikrobiyolojik inceleme:1 yıllık süreçde dermatoloji kliniğinde yatan hastalarda antibiyotik direncine doğru uyarıcı bir akım
Makale Dili: TR
ÖZET
Giriş: Yüzeysel deri yaraları ve bacak ülserleri olan hastalarda sık kullanılan antibiyotiklere bağlı artan bir direnç görülmektedir.Amaç: Bacak ülserleri ve yüzeysel yaralardan elde edilen bakteriyel izolatları, sık kullanılan antibiyotiklere direnç açısından değerlendirmeyi ve güncel bilgileri önceki bilgilerle karşılaştırmayı amaçladık.Metotlar: Ocak-Aralık 2001 tarihleri arasında üçüncü basamak deri hastalıkları kliniğine kabul edilen hastalara dosya taraması uygulandı. Sonuçlar aynı klinikte 1992 ile 1996 tarihleri arasında önceden yapılan iki tarama çalışması ile karşılaştırıldı.Sonuçlar: Bacak ülseri olan hastaların %84ü (86 hastanın 72si) ve yüzeysel yaraları olan hastaların %38i (202 hastanın 76sı) olmak üzere toplam 148 hastadan bakteriyel izolatlar kültüre edildi. Her iki grupta en sık rastlanan bakteriyel izolatlar, Staphylococcus aureus ve Pseudomonas aeruginosa idi. Bacak ülserinde %67 oranında Stafilokokkus aureus üredi ve izolatın %75i (36/48) metisiline dirençliydi (MRSA). Bacak ülserlerinin %35inde (25/72) Pseudomonas aeruginosa üremiş olup %56sı (14/25) kinolonlara dirençliydi. Yüzeysel yaraları olan hastaların %75inde (57/76) Staphylococcus aureus izole edildi ve %44ü MRSA idi (25/57). İzolatların %17sinde P aeruginosa üretildi (13/76) ve %18i kinolonlara dirençliydi. Hem ayak ülserleri, hem de yüzeysel yaralarda artan bir antibiyotik direnci bulduk. Zaman içinde bacak ülserlerindeki MRSA 1992 yılında %26dan 2001 yılında %75e yükselmiştir. Yüzeysel yaralardaki MRSA, 1992 yılında %7den 2001 yılında %44e yükselmiştir. Bacak ülserlerinde kinolonlara dirençli P aeruginosa 1992 yılında %19dan 2001 yılında %56ya yükselirken yüzeysel yaralarda 1992 de direnç yok iken 2001 yılında %18e çıkmıştır.Tartışma: Antibiyotiye dirençli bakterilerin hızla gelişimi devam etmektedir ve dermatolojide artış gösteren önemli bir problemdir. S aureus ve P aeruginosa gibi sık rastlanan patojenik bakteriler ençok kullanılan antibiyotiklere artan bir direnç göstermektedir. Antibiyotik seçimi bölgesel gözetim programlarına dayandırılmalıdır (J Am Acad Dermatol 2004;50:845-9)
Giriş: Yüzeysel deri yaraları ve bacak ülserleri olan hastalarda sık kullanılan antibiyotiklere bağlı artan bir direnç görülmektedir.Amaç: Bacak ülserleri ve yüzeysel yaralardan elde edilen bakteriyel izolatları, sık kullanılan antibiyotiklere direnç açısından değerlendirmeyi ve güncel bilgileri önceki bilgilerle karşılaştırmayı amaçladık.Metotlar: Ocak-Aralık 2001 tarihleri arasında üçüncü basamak deri hastalıkları kliniğine kabul edilen hastalara dosya taraması uygulandı. Sonuçlar aynı klinikte 1992 ile 1996 tarihleri arasında önceden yapılan iki tarama çalışması ile karşılaştırıldı.Sonuçlar: Bacak ülseri olan hastaların %84ü (86 hastanın 72si) ve yüzeysel yaraları olan hastaların %38i (202 hastanın 76sı) olmak üzere toplam 148 hastadan bakteriyel izolatlar kültüre edildi. Her iki grupta en sık rastlanan bakteriyel izolatlar, Staphylococcus aureus ve Pseudomonas aeruginosa idi. Bacak ülserinde %67 oranında Stafilokokkus aureus üredi ve izolatın %75i (36/48) metisiline dirençliydi (MRSA). Bacak ülserlerinin %35inde (25/72) Pseudomonas aeruginosa üremiş olup %56sı (14/25) kinolonlara dirençliydi. Yüzeysel yaraları olan hastaların %75inde (57/76) Staphylococcus aureus izole edildi ve %44ü MRSA idi (25/57). İzolatların %17sinde P aeruginosa üretildi (13/76) ve %18i kinolonlara dirençliydi. Hem ayak ülserleri, hem de yüzeysel yaralarda artan bir antibiyotik direnci bulduk. Zaman içinde bacak ülserlerindeki MRSA 1992 yılında %26dan 2001 yılında %75e yükselmiştir. Yüzeysel yaralardaki MRSA, 1992 yılında %7den 2001 yılında %44e yükselmiştir. Bacak ülserlerinde kinolonlara dirençli P aeruginosa 1992 yılında %19dan 2001 yılında %56ya yükselirken yüzeysel yaralarda 1992 de direnç yok iken 2001 yılında %18e çıkmıştır.Tartışma: Antibiyotiye dirençli bakterilerin hızla gelişimi devam etmektedir ve dermatolojide artış gösteren önemli bir problemdir. S aureus ve P aeruginosa gibi sık rastlanan patojenik bakteriler ençok kullanılan antibiyotiklere artan bir direnç göstermektedir. Antibiyotik seçimi bölgesel gözetim programlarına dayandırılmalıdır (J Am Acad Dermatol 2004;50:845-9)
ABSTRACT
Background: Increasing resistance to commonly used antibiotics has been seen for patients with superficial skin wounds and leg ulcers.Objectives: We sought to evaluate bacterial isolates from leg ulcers and superficial wounds for resistanceto commonly used antibiotics and to compare current data with previous data.Methods: We performed a chart review for patients admitted to a tertiary care dermatology inpatient unit from January to December 2001. Comparison was made with 2 previous surveys of the same inpatient service from 1992 and 1996.Results: Bacterial isolates were cultured from 148 patients, 84% (72 of 86) with leg ulcers and 38% (76 of 202) with superficial wounds. Staphylococcus aureus and Pseudomonas aeruginosa were the most common bacterial isolates in both groups. For patients with leg ulcers, S aureus grew in 67% of isolates (48/72) of which 75% (36/48) were methicillin-resistant (MRSA). Of leg ulcers, 35% (25/72) grew P aeruginosa,which was resistant to quinolones in 56% of cultures (14/25). For patients with superficial wounds, S aureus was isolated in 75% (57/76) and 44% were MRSA (25/57). P aeruginosa grew in 17% of isolates (13/76) and was resistant to quinolones in 18%. We found a marked increase in antibiotic resistance for both leg ulcers and superficial wounds. Over time, MRSA increased in leg ulcers from 26% in 1992 to 75% in 2001. For superficial wounds, MRSA increased from 7% in 1992 to 44% in 2001. P aeruginosa resistance to quinolones in leg ulcers increased from 19% in 1992 to 56% in 2001, whereas for superficial wounds there was no resistance in 1992 and 18% resistance in 2001.Conclusion: Rapid emergence of antibiotic-resistant bacteria continues and is a problem of increasing significance in dermatology. Common pathogenic bacteria, S aureus and P aeruginosa, showed increased resistance to commonly used antibiotics. Selection of antibiotics should be on the basis of local surveillance programs. (J Am Acad Dermatol 2004;50:845-9.)
Background: Increasing resistance to commonly used antibiotics has been seen for patients with superficial skin wounds and leg ulcers.Objectives: We sought to evaluate bacterial isolates from leg ulcers and superficial wounds for resistanceto commonly used antibiotics and to compare current data with previous data.Methods: We performed a chart review for patients admitted to a tertiary care dermatology inpatient unit from January to December 2001. Comparison was made with 2 previous surveys of the same inpatient service from 1992 and 1996.Results: Bacterial isolates were cultured from 148 patients, 84% (72 of 86) with leg ulcers and 38% (76 of 202) with superficial wounds. Staphylococcus aureus and Pseudomonas aeruginosa were the most common bacterial isolates in both groups. For patients with leg ulcers, S aureus grew in 67% of isolates (48/72) of which 75% (36/48) were methicillin-resistant (MRSA). Of leg ulcers, 35% (25/72) grew P aeruginosa,which was resistant to quinolones in 56% of cultures (14/25). For patients with superficial wounds, S aureus was isolated in 75% (57/76) and 44% were MRSA (25/57). P aeruginosa grew in 17% of isolates (13/76) and was resistant to quinolones in 18%. We found a marked increase in antibiotic resistance for both leg ulcers and superficial wounds. Over time, MRSA increased in leg ulcers from 26% in 1992 to 75% in 2001. For superficial wounds, MRSA increased from 7% in 1992 to 44% in 2001. P aeruginosa resistance to quinolones in leg ulcers increased from 19% in 1992 to 56% in 2001, whereas for superficial wounds there was no resistance in 1992 and 18% resistance in 2001.Conclusion: Rapid emergence of antibiotic-resistant bacteria continues and is a problem of increasing significance in dermatology. Common pathogenic bacteria, S aureus and P aeruginosa, showed increased resistance to commonly used antibiotics. Selection of antibiotics should be on the basis of local surveillance programs. (J Am Acad Dermatol 2004;50:845-9.)
.: İşlem Listesi