.: ORİJİNAL ARAŞTIRMA
Temporomandibular Eklem Bozukluğuna Sahip Bruksizm Görülen Veya Görülmeyen Hastalarda Tme Disk Ve Mandibular Kondilin Kemik İliği Sinyal İntensitelerinin, Manyetik Rezonans Görüntü-lerde Dijital Analiz Yoluyla Karşılaştırılması
The Comparison of The Signal Intensity of TMJ Disc and Mandibular Condyle Bone Marrow by Digital Analysis of Magnetic Resonance Images in Bruxism and Non-Bruxism Patients with Temporomandibular Joint Disorders
Turkiye Klinikleri J Dental Sci. 2006;12(2):31-6
Makale Dili: TR
Tam Metin
ÖZET
Amaç: Bu çalışmanın amacı, Temporomandibular eklem (TME) disk ve mandibular kondil kemik iliği sinyal intensitelerinin manyetik rezonans (MR) görüntülerde dijital analiz yoluyla bozukluğuna sahip bruksizm görülen veya görülmeyen hastalarda karşılaştırılması incelenmesi ve karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya, TME eklem şikâyeti ile Gülhane Askeri Tıp Akademisine başvuran 36 hastanın 72 TME'i dâhil edildi. Otuz altı hastanın 20'sinde bruksizm alışkanlığı var iken 16'sında bu alışkanlık tespit edilmedi. Bütün hastalardan çift taraflı MR görüntüler elde edildi. Elde edilen DICOM 3.0 formatında ki bu görüntüler DICOM server'a gönderildi ve takiben kişisel bir bilgisayara aktarıldı. İlk olarak, eklemler MR görüntülerine göre; normal, redüksiyonlu anterior disk deplasmanı (ADDwR), redüksiyonsuz anterior disk deplasmanı (ADDwoR) olarak sınıflandırıldı. İkinci olarak, disk ve mandibular kondilin kemik iliği sinyal intensiteleri T1, T2 ve proton-ağırlıklı MR görüntülerde, özel bir yazılım yardımıyla (Osiris 4.09, University Hospital of Geneva, Geneva, Switzerland) sirküler ilgi alanları çizilerek (ROIs) ölçüldü. TME disk sinyal intensiteleri hem anterior hem de posterior bandın ikisi de olacak şekilde ölçüldü. Bruksizm alışkanlığı olan ve olmayan bireylerden elde edilen sonuçların istatistiksel değerlendirmesi için Bonferroni/Dunn çoklu-karşılaştırman testi kullanıldı. Bulgular: Bruksizm alışkanlığı olan hastaların eklemlerinde yapılan sınıflamada; 18'i normal, 9'unda ADDwR iken 13'ü ADDwoR idi. Bruksizm alışkanlığı olmayanlarda ise; 11'i normal, 10'u ADDwR, 11'i ADDwoR idi. TME diskin anterior ve posterior band sinyal intensiteleri arasında her iki grupta fark yok iken (p> 0.05), bruksizm alışkanlığı olan ve olmayan hastaların mandibular kemik iliği sinyal intensiteleri arasında anlamlı bir fark bulundu (p< 0.05). Sonuç: Bu çalışma sonucunda, bruksizm alışkanlığı olan hastalarda mandibular kemik iliği sinyal intensiteleri, bu alışkanlık olmayan hastalara göre daha fazla olduğu gözlenmiştir. Bu çalışma ile ayrıca bruksizm alışkanlığının mandibular kondil kemik iliğinde değişimler oluşturduğu sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Temporomandibular eklem, manyetik rezonans görüntüleme, internal derangement, parafonksiyonel alışkanlıklar, bilgisayar destekli analiz
Amaç: Bu çalışmanın amacı, Temporomandibular eklem (TME) disk ve mandibular kondil kemik iliği sinyal intensitelerinin manyetik rezonans (MR) görüntülerde dijital analiz yoluyla bozukluğuna sahip bruksizm görülen veya görülmeyen hastalarda karşılaştırılması incelenmesi ve karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya, TME eklem şikâyeti ile Gülhane Askeri Tıp Akademisine başvuran 36 hastanın 72 TME'i dâhil edildi. Otuz altı hastanın 20'sinde bruksizm alışkanlığı var iken 16'sında bu alışkanlık tespit edilmedi. Bütün hastalardan çift taraflı MR görüntüler elde edildi. Elde edilen DICOM 3.0 formatında ki bu görüntüler DICOM server'a gönderildi ve takiben kişisel bir bilgisayara aktarıldı. İlk olarak, eklemler MR görüntülerine göre; normal, redüksiyonlu anterior disk deplasmanı (ADDwR), redüksiyonsuz anterior disk deplasmanı (ADDwoR) olarak sınıflandırıldı. İkinci olarak, disk ve mandibular kondilin kemik iliği sinyal intensiteleri T1, T2 ve proton-ağırlıklı MR görüntülerde, özel bir yazılım yardımıyla (Osiris 4.09, University Hospital of Geneva, Geneva, Switzerland) sirküler ilgi alanları çizilerek (ROIs) ölçüldü. TME disk sinyal intensiteleri hem anterior hem de posterior bandın ikisi de olacak şekilde ölçüldü. Bruksizm alışkanlığı olan ve olmayan bireylerden elde edilen sonuçların istatistiksel değerlendirmesi için Bonferroni/Dunn çoklu-karşılaştırman testi kullanıldı. Bulgular: Bruksizm alışkanlığı olan hastaların eklemlerinde yapılan sınıflamada; 18'i normal, 9'unda ADDwR iken 13'ü ADDwoR idi. Bruksizm alışkanlığı olmayanlarda ise; 11'i normal, 10'u ADDwR, 11'i ADDwoR idi. TME diskin anterior ve posterior band sinyal intensiteleri arasında her iki grupta fark yok iken (p> 0.05), bruksizm alışkanlığı olan ve olmayan hastaların mandibular kemik iliği sinyal intensiteleri arasında anlamlı bir fark bulundu (p< 0.05). Sonuç: Bu çalışma sonucunda, bruksizm alışkanlığı olan hastalarda mandibular kemik iliği sinyal intensiteleri, bu alışkanlık olmayan hastalara göre daha fazla olduğu gözlenmiştir. Bu çalışma ile ayrıca bruksizm alışkanlığının mandibular kondil kemik iliğinde değişimler oluşturduğu sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Temporomandibular eklem, manyetik rezonans görüntüleme, internal derangement, parafonksiyonel alışkanlıklar, bilgisayar destekli analiz
ABSTRACT
Objective: The aim of this paper was to evaluate and compare the signal intensity of Temporomandibular Joint (TMJ) disc and mandibular condyle bone marrow by digital analysis of magnetic resonance (MR) images in bruxism and non-bruxism patients with TMJ disorders. Material and Methods: This study involved 72 TMJs in 36 patients who referred for evaluation of their condition about TMJ to Gülhane Military Medical Academy. Twenty of the patients with TMD symptoms and signs have bruxing behavior while 16 of them did not have such a behavior. All patients underwent bilateral MR imaging. DICOM 3.0 formatted MR images were sent to the DICOM server and downloaded to a personal computer where the evaluation and measurement were made. Firstly, TMJs were divided into Normal, Anterior Disc Displacement with Reduction (ADDwR), Anterior Disc Displacement without Reduction (ADDwoR) groups based on MR images. Secondly, the signal intensity of disk and mandibular condyle were measured via drawing circular region of interests (ROIs) on T1, T2, and proton-weighted MR images using with a special software package (Osiris 4.09, University Hospital of Geneva, Geneva, Switzerland). The signal intensity of the TMJ disk were measured both from anterior and posterior band TMJ disc. The correlations among the groups of TMJs with-without bruxing behavior and signal intensities were statistically analyzed by using Bonferroni/Dunn multi-comparison method test. Results: The classification of the TMJs with the help of MRI, in patients with bruxing behavior was; 18 were Normal, 9 exhibited ADDwR, 13 ADDwoR whereas the TMJs of the patients without bruxing behavior showed 11 Normal, 10 ADDwR, 11 ADDwoR. There were no statistical difference between signal intensity of the posterior and anterior bands, and in the patient groups of with and without bruxism (p> 0.05). There was a statistical difference between the bruxing and non-bruxing groups related to signal intensity of mandibular condyle bone marrow (p< 0.05). Conclusions: It was demonstrated that the signal intensity of mandibular condyle bone marrow in patients with bruxing behavior was found to be higher than in patients without bruxing behavior. It can be also conclude that bruxism can constitute bone marrow alterations in mandibular condyle.
Keywords: Temporomandibular joint, magnetic resonance imaging, internal derangement, parafunctional habits, computer assisted analysis
Objective: The aim of this paper was to evaluate and compare the signal intensity of Temporomandibular Joint (TMJ) disc and mandibular condyle bone marrow by digital analysis of magnetic resonance (MR) images in bruxism and non-bruxism patients with TMJ disorders. Material and Methods: This study involved 72 TMJs in 36 patients who referred for evaluation of their condition about TMJ to Gülhane Military Medical Academy. Twenty of the patients with TMD symptoms and signs have bruxing behavior while 16 of them did not have such a behavior. All patients underwent bilateral MR imaging. DICOM 3.0 formatted MR images were sent to the DICOM server and downloaded to a personal computer where the evaluation and measurement were made. Firstly, TMJs were divided into Normal, Anterior Disc Displacement with Reduction (ADDwR), Anterior Disc Displacement without Reduction (ADDwoR) groups based on MR images. Secondly, the signal intensity of disk and mandibular condyle were measured via drawing circular region of interests (ROIs) on T1, T2, and proton-weighted MR images using with a special software package (Osiris 4.09, University Hospital of Geneva, Geneva, Switzerland). The signal intensity of the TMJ disk were measured both from anterior and posterior band TMJ disc. The correlations among the groups of TMJs with-without bruxing behavior and signal intensities were statistically analyzed by using Bonferroni/Dunn multi-comparison method test. Results: The classification of the TMJs with the help of MRI, in patients with bruxing behavior was; 18 were Normal, 9 exhibited ADDwR, 13 ADDwoR whereas the TMJs of the patients without bruxing behavior showed 11 Normal, 10 ADDwR, 11 ADDwoR. There were no statistical difference between signal intensity of the posterior and anterior bands, and in the patient groups of with and without bruxism (p> 0.05). There was a statistical difference between the bruxing and non-bruxing groups related to signal intensity of mandibular condyle bone marrow (p< 0.05). Conclusions: It was demonstrated that the signal intensity of mandibular condyle bone marrow in patients with bruxing behavior was found to be higher than in patients without bruxing behavior. It can be also conclude that bruxism can constitute bone marrow alterations in mandibular condyle.
Keywords: Temporomandibular joint, magnetic resonance imaging, internal derangement, parafunctional habits, computer assisted analysis
.: İşlem Listesi